لما فرحة شمس تغيب.. لما الحق يكون تعذيب
لما الأنسى يصبح ديب.. نار القلب تقيد وتزيد
رايحة بينا يا دنيا لفين.. ده الموت بييجى فى غمضة عين
والعمر واحد مش عمرين.. والظلم فيكى واخدنا لفين
لما يعيش إنسان مجروح.. لما يضيع كل طموح
لما الشر فى دنيا يبوح.. أن الخير أصبح مدبوح
لما العقل فى سهرة يروح.. لما الكدب يكون ممدوح
ساعتها الصوت يصبح منبوح.. والعمر فى ثانية بايدنا يروح
تعبنا كتير من طول مشوار.. العقل احتار والقلب فى نار
ماشيين فى طريق مفهوش أنوار.. وياما الدنيا سقتنا مرار
كان نفسى نشوف يوم فيها نهار.. وآه من عتمة المشوار
آه يا ولداه ع المجروح. . زنازين سجناه والروح بتروح
كرابيج جلداه والروح بتروح.. آه يا ولداه ع المجروح
عاش جواه نهر جروح.. مات ووراه صوت منبوح
ودفنوا معاه كل طموح
شخص يصرخ - أرشيفية
